اکرم رحیمی؛ محمد محمدرضایی؛ عبدالحمید فلاح نژاد؛ یداله دادجو
دوره 10، شماره 19 ، مهر 1397، ، صفحه 255-277
چکیده
تفکیکیان نصگرا در روش شناخت دین و طریق دستیابی به معارف آن، منبع وحیانی را تنها منبع شناخت مطرح میکنند لذا مدعی انحصار فهم حقیقت دین به شیوهای خاص هستند وچنین مدعایی، منبعث از نگرش خاص ایشان به تحدی و اعجاز قرآن میباشد؛ یعنی تحدی قرآن تنها درعلوم و معارف است و معرفتی که توسط اهل بیت^ حاصل میشود اصیلتراست و دخالتدادن ...
بیشتر
تفکیکیان نصگرا در روش شناخت دین و طریق دستیابی به معارف آن، منبع وحیانی را تنها منبع شناخت مطرح میکنند لذا مدعی انحصار فهم حقیقت دین به شیوهای خاص هستند وچنین مدعایی، منبعث از نگرش خاص ایشان به تحدی و اعجاز قرآن میباشد؛ یعنی تحدی قرآن تنها درعلوم و معارف است و معرفتی که توسط اهل بیت^ حاصل میشود اصیلتراست و دخالتدادن افکار بشری در فهم متون دینی، فهم دین را از صحت و خلوص تهی میکند و از حقایق دین دور می سازد، در مقابل با نقد چنین دیدگاهی به دلیل سازگاری با نظریه صرفه و بیهوده انگاشتن نیروی فهم و عقل انسان و غرق شدن در هرمنوتیک مدرن؛ اولاً در آیات قرآن، عقل مخاطب قرار میگیرد و همه انسانها با همان عقل عام و نیروی ادراکی همگانی موجود در هر انسان به فراخور استعدادش مخاطب فهم حقیقت دین قرار گرفته و ثانیاً ادعای انحصار فهم حقیقت دین به شیوهای خاص را برنتافته. نوشتار حاضر با روش دروندینی و رویکردی انتقادی ـ تحلیلی نقد و بررسی دیدگاه مکتب تفکیک را با نظریهی یاد شده تبیین میکند.