دانش فقه مبتنی بر نوعی انسانشناسی و عقل شناسی است، زیرا موضوع اصلی فقه انسان مکلف و مهمترین منبع آن عقل میباشد و اساسا انسان و عقل‌محور و مقوم تشریع اسلامی است. اما از آنجا که شناخت انسان و عقل بحثی کلامی و از مبادی فقه به حساب میآید، به طور متمرکز و مستقیم در دانش فقه و اصول فقه مورد بررسی و تحقیق قرار نمیگیرد، از همین رو عقل‌شناسی و انسانشناسی فقیه در خارج از دانش فقه و اصول شکل می‌گیرد، در عین حال مباحث متفرقه ای در سه دانش فقه، قواعد فقه و اصول فقه مستقیم یا غیر مستقیم در باره انسان و عقل وجود دارد که عقل و انسانشناسی خاصی را به دست می‌دهد. در این مقاله برخی از این مباحث مورد بررسی و تحقیق قرار گرفته است که تا حدود زیادی انسان و عقل را در نظام فقه اسلامی نشان می‌دهد.
Associate professor of philosophy; Shiraz university
چکیده [English]
The knowledge of fiqh is based on a kind of anthropology and reason because the main theme of fiqh is committed human and the most important source of it is reason and essentially human and reason are the axis of Islamic legislation. But since understanding human and reasonis a theological discussion and is related to the principles of fiqh, it is centrally and directly not investigatedor researched in the knowledge of fiqh and its principles, thus, faqih’s understanding of reason and human is formed outside the jurisdiction of fiqh and its principles. However, there are other issues in three areas of knowledge of fiqh, rules of fiqh and principles of fiqh which directly or indirectly give us a specific understanding of human and reason. In this article, some of these issues have been investigated and researched which largely shows human and reason in the Islamic fiqh system.
کلیدواژه‌ها [English]
religious legislation system, understanding human, religious rules, Human, Reason
ابتدای صفحه